Blackstone Fortress: Part 2

Met de 4 clues van Taddeus begeven de explorers zich wederom naar de Stygian Aperture, alwaar ze de vreemde tekens ingeven op de console van de Maglev Chamber, die hen diep het Blackstone Fortress in voert...

The Quest for the Hidden Vault deel 2, stronghold 1:

The Corridor Of Death

De lift stopt in een duister gangenstelsel (max 3 range) waar Traitor Guard en Negavolt Cultists rondzwermen, maar dat zien de explorers dus niet wegens te donker. Er wordt tactisch besloten voor de oostelijke vleugel te gaan, daarbij de cultisten hun eeuwige rust toe dienend. Pious Vorne en Dahyak Grekh plaatsen booby traps en een kleine vuurzee in de westelijke gang, voor het geval dat. Een onvoorzichtige verrader doet de booby trap afgaan, maar de rest is te omzichtig (sneak) om dichterbij te komen en zet zich in afwachtende houding klaar.

Er wordt dus niet van het plan afgeweken, en nadat alle loot is opgeraapt en alle cultisten "bekeerd" zijn springen de explorers in een maglev chamber en zoeven naar het volgende gedeelte van hun expeditie. Dat blijkt een soort troonzaal met alweer een regiment Traitor Guard die iets beter georganiseerd lijken en ook een nest Ur-ghuls! De deserteurs stellen zich op afstand op en slagen erin Grekh z'n eerste grievous wound toe te dienen (niet te genezen in dezelfde expeditie). De Ur-ghuls rukken op vanuit de andere gang maar kunnen vakkundig worden afgeschoten alvorens ze de maglev bereiken.

Snel de gangen doorzoeken naar iets bruikbaars en dan opnieuw een maglev in naar een volgend gedeelte van het fort. Gelukkig schafte Taddeus zich die alarmschedel aan want er zaten vijandige entiteiten klaar om hen in de nek te springen. Met de mogelijkheid een ambush te annuleren en een nieuwe Exploration kaart te trekken volgt nu aan Challenge die iedereen aan zich voorbij laat gaan. Het sop is de kool niet waard, al denkt de tweeling er licht anders over.

Die ambush gaan we niet doen!

Maar als de baas (Taddeus dus) iets zegt dan volgt de rest, en al gauw komt de lift tot stilstand in een afgesloten deel van het Blackstone Fortress, waar de weeë geur van de dood duidelijk merkbaar is. The Corridor of Death!

The Corridor of Death

Volgens geruchten die circuleerden op Pricipice zou hier ergens een dark age weapon te vinden moeten zijn, een mooie buit waar menig explorer op aast. Een wapen uit duistere tijden, nu millennia geleden, waar bijna niets meer over terug te vinden is. Helaas (er is altijd een helaas in zulke situaties) zou deze in een nest liggen van Ur-ghuls, dat een normaal mens nooit zou betreden. Afgeschermd door een laserdeur die ook nog eens fameus pijn kan doen. Maar normale mensen zijn dun gezaaid bij explorers, en de meesten zijn technisch gezien zelfs niet menselijk... Gaan dus!
Alsof een nest Ur-ghuls nog niet erg genoeg is houden zich hier ook nog aanhangers van Chaos op, een deel van de gevaarlijke Servants of the Abyss, waarvan het een mysterie is hoe ze in het fort terechtkwamen of wat hun uiteindelijke doel mag zijn. Chaos Space Marines, Rogue Psykers, Chaos Beastmen en enkele deserteurs met vlammenwerpers en scherpschutters. Tactisch spelen is dus aangewezen, en in hun eerste activaties kunnen Grekh en de Ratling twins al drie scherpschutters omleggen. Een heftige strijd barst los!

Grekh plaatst booby traps en Vorne vuurballen, maar enkele Negavolt Cultists kunnen zich erdoor manoeuvreren en Taddeus een paar flinke schokken toedienen (door pantser). Gelukkig kunnen de meeste explorers zich verschuilen achter muurtjes en dergelijke, waardoor er minder schade doorkomt (de regels rond cover). De Chaos Space Marines en de deserteurs met vlammenwerpers rukken op, terwijl de Rogue Psykers op afstand blijven en af en toe mentaal aanvallen!

Pious Vorne mist enkele aanvallen op zo'n deserteur met vlammenwerper en wordt bijna zelf gebraden! Door de Event Roll (op tabel) blijkt er regelmatig een vijand niet dood en komt terug om de explorers wat verder te pesten. Ook de reinforcement roll voor vijanden telt hier op 1-4 ipv de gebruikelijke 1 (met D20), wat ook maakt dat er af en toe versterking arriveert voor de deserteurs. De Rogue Psykers ontwijken aanvallen op de rol van 20. Weinig kans denk je dan, maar natuurlijk slaagt er eentje erin om alzo een ronde langer op het bord te vertoeven. Het wordt een lange, uitputtende strijd, maar uiteindelijk schiet nog één Rogue Psyker over, plus de Ur-Ghuls in hun nest.

Het hangt even aan een zijden draadje wanneer Rein en Taddeus door de laser gate springen, daarbij elk schade oplopend, en daarna hun aanvallen op de ghuls missen. De laatste ronde zit het geluk echter volledig mee, want de ghuls komen laatst in rangorde, waardoor de explorers een extra kans krijgen en de monsters kunnen afmaken alvorens ze (massaal) terug bijten. Waren de ghuls eerder geweest, dan had er minstens één explorer KO gegaan, mogelijk dood. Grekh, die een contract had openstaan op Ur-ghuls, kan het dark age weapon oppakken (een stevig laserpistool) en met de eerste Stronghold overwonnen keren de explorers terug naar Pricipice.

Precipice

De Legacy fase voegt een extra threat level toe voor Spindle Drones (vanaf nu spawnen ze dubbel plus starten ze op threat level 1). Het fort begint stilaan te ontwaken...

De explorers gaan shoppen en recupereren op hun respectievelijke schip. Taddeus laat zich gaan en koopt nuttige tech op de  Long Hauler Gamma-3-Beta met z'n gevonden archeotech. Grekh haalt een nieuw contract op, deze keer op Negavolt Cultists. In totaal heeft de groep 3 clues, dus dat betekent dat er een "gewone" expeditie op de planning staat alvorens opnieuw een Stronghold te kunnen aanpakken.
Pious Vorne heeft geen archeotech om te ruilen en feitelijk niets omhanden. Uit verveling zoekt ze wat verstrooiing in de Excruciation Chamber van de Clarion en zowaar... ze vindt toch wel geen vierde clue! Hetgeen dus betekent dat de derde expeditie in het Blackstone Fortress alweer een Stronghold zal worden. Zo gaat het wel vooruit.

Voor de goede orde nog even vermelden dat ik weer abominabel gerold heb voor de explorers en fenomenaal voor de vijanden, als vanouds dus. Eén op de twee aanvallen van explorers waren blanco, en als ze dan eens schade deden was het een "gewoon" resultaat, of overkill. Vijanden gooiden meestal raak en deden ook grievous schade. Gelukkig rolden de explorers dan weer wel beter op hun defense rollen. Vaste waarden... zo blijft het spannend!

Wordt vervolgd...

Koken met Diego

Vandaag eten we rolmops.

KLAAR!

Blackstone Fortress: Part 1

Na de introductiemissie twee weken geleden werd het tijd om een volwaardige expeditie op touw te zetten in Warhammer Quest: Blackstone Fortress. Als we legaal kunnen vals spelen laten we dat niet liggen en dus mogen Taddeus the Purifier en zijn trouwe acoliet Pious Vorne hun missie om het fort te zuiveren van alle chaos invloeden (succes) verder zetten. Daarbij geholpen door de xeno Kroot tracker Dahyak Grekh en de Ratling Twins, Ren & Raus, die ze op het ruimtestation Precipice leerden kennen. De clue en archeotech die ze vorige keer buit maakten zouden in het niets vallen tegenover de schatten die ze op hun eerste expeditie in het duistere fort zullen buit maken, maar dat is vooruit lopen op de zaken. De explorers stappen in de maglev transporter (een soort futuristische lift) die klaar staat in de Stygian Aperture nabij Precipice en starten...

The Quest For The Hidden Vault

Deel 1: Expeditie 1

Een standaard expeditie bestaat uit acht exploration kaarten, die een mix vormen van vier challenges en vier combat kaarten.

Nog maar pas aangekomen en terwijl hun ogen nog moeten wennen aan de bijna tastbare duisternis, krijgen ze al meteen een eerste combat én ambush op hun kop! Taddeus grijpt het moment aan om al meteen gebruik te maken van de support ability van Clarion, zijn ruimteschip van het Ministorum, waardoor elke explorer een gratis gambit mag proberen. Bij enkele explorers lukt deze, waardoor ze van plaats mogen wisselen met de vijanden op de initiative track. Handig!
Een stevig gevecht tegen Traitor Guards en Negavolt Cultists breekt los!

Dankzij de stevige aanvallen van de twee snipers en de vlammenwerper van Vorne worden de meeste chaos aanhangers al snel van het bord geblazen alvorens ze iets kunnen aanrichten. Maar de Negavolt Cultisten slagen er toch maar weer in twee grievous wounds uit te delen aan verkenner Grekh. Slecht rollen voor de helden en beestig rollen voor vijanden, het blijft een oud zeer. Met een handicap moet hij de nog maar pas gestarte expeditie verder zetten, en zal dus als support op de achtergrond blijven.
Vervolgens volgen enkele challenges en combats (een expeditie bestaat uit acht encounters), waarvan de eerste combat tegen monsterlijke Ur-ghuls en Spindle Drones, het security systeem van het fort zelf. Voorlopig zijn die nog gemakkelijk uit te schakelen, maar of dat zo zal blijven...

De vijandige xeno's vormen weeral geen gevaar tegenover de zuiverende vlammenwerper van Pious Vorne. Grekh kan met z'n sniper de overblijvers vanop afstand omleggen.

For the Emperor!

Na nog enkele challenges die véél loot opleveren (ketters achtervolgen, een versterkte poort openbreken, ...) volgt dan de finale combat van deze expeditie, alweer tegenover enkele regimenten Traitor Guard en een hoopje Negavolt Cultisten. Ren & Raus zetten de support functie van hun ruimteschip in werking om alzo éénmalig alle destiny dobbelstenen te kunnen laten liggen. Gelukkig mogen Vorne & Grekh eerst activeren, waardoor er van het groene hoopje al niet veel meer overschiet. Vorne wordt ineens ook "inspired" (betere stats) want ze helpt er ineens drie om zeep met één actie (prereq).

De Spindle Drone blijft op "hold" staan (dankuwel AI), en de cultisten hebben een hele weg af te leggen alvorens ze de explorers bereiken. Daardoor kan Vorne ze het "licht" van de Keizer tonen, waardoor er al snel geen cultist meer over blijft. De zwarte groep verraders kan licht worden uitgedund alvorens ze activeren. Eén verrader met laspistool slaagt er zowaar in Vorne licht te verwonden, maar beklaagt het zich even later.

Vlak voor het einde ziet de expeditie er als een overwegend succes uit! Tonnen archeotech, genoeg clues om de volgende keer reeds een stronghold aan te pakken, en zelfs het artefact voor de Ratlings om iedere expeditie nu inspired te starten... Maar dan heeft het Fort nog een laatste vuile grap achter de hand. Een mens zou bijna gaan geloven dat er een échte AI achter steekt.

De laatste challenge ziet 1 explorer afgesneden en bedreigd door wel drie hostile groepen in een pocket zonder ontsnappingsroute. Het mocht in principe iedere explorer zijn behalve de gewonde Grekh en jawel... het lot zit echt altijd tegen op zulke momenten.

Sociaal isolement!

Tegen zo'n overmacht kan een zwaargewonde Kroot weinig aanrichten en nadat hij een drietal Traitors om het hoekje helpt gaat onze verkenner ook finaal neer... Meteen ook het einde van de expeditie én de laatste exploration kaart! De bewusteloze Grekh (gelukkig niet dood, moeten voor rollen) wordt gevonden door de andere explorers en meegenomen naar Precipice om te bekomen in z'n stasis kamer, te shoppen en meer van dat.

De Precipice sequentie start met de Legacy fase, waarbij 1 kaart aan de quest wordt toegevoegd... het worden de Chaos Beastmen, die vanaf nu dus permanent de vijanden vervoegen tijdens toekomstige encounters.

En dan is het tijd om de kostbare archeotech om te ruilen voor bruikbare spullen. Taddeus is team leader en laat zich als eerste volledig gaan op de Long Hauler Gamma-3-Beta. Onze priester koopt explosieve ammunitie en een alarmschedel die ambushes kan annuleren. Vorne gaat eens rondneuzen op de Vanguard, het schip van Janus de Rogue Trader, en koopt een pantser om defense te herrollen. Ren & Raus drinken iets met Taddeus, terwijl Grekh zaken doet op de Kravv'Cha't. De Kroot schaft zich explosieven aan en kan een premie krijgen voor Ur'ghuls. Hij koopt voor de tweeling nog een beter pistool voor korte afstand en gaat dan recupereren van de zware beproeving.

Taddeus legt z'n 4 gevonden clues samen en komt de locatie te weten van de (random) stronghold die volgende keer op de planning staat, en dat is... The Corridor Of Death! Dat wordt een wandeling in het park.

Wordt vervolgd!

Tales from the Painting Table

De helden van beide Warhammer Quest games zijn zo goed als klaar, uiteraard nadat het finale spel gespeeld werd en het naar alle waarschijnlijkheid nooit meer op tafel zal komen. Maar zo is mijn autistisch kantje gerust gesteld.

Warhammer Quest: Silver Tower heroes

Warhammer Quest: Shadows Over Hammerhall heroes 

Lord of Plagues en Slaughterpriest

Alternatieve Chaos Sorcerer

Gaunt Summoner

Alleen Mistweaver Saih en de Fleetmaster missen nog wat afwerking. Enkele monsters die nog niet helemaal klaar zijn maar speelbaar:

Blue & Pink Horrors

Ogroid Thaumaturge... stap voor stap

Als volgende staat een klein leger van Khorne op de planning... ooit.

Foto vd Week

Na twee maanden lockdown is het dan zo ver... Lode mag/moet terug naar school. Zelf zag hij er niet echt tegenop, maar ik moet toegeven dat ikzelf er toch moeite mee had.

De hele situatie in en rond de school met dranghekken, mondmaskers en wasbakken voelde ook wat bizar aan. Laat ons hopen dat alles goed verloopt...
Lars zit voorlopig nog gewoon thuis en krijgt verder les via de laptop.

Blackstone Fortress - Intro

Begin 2019 heb ik eens een introductie van Blackstone Fortress gespeeld bij Geert, en toen had hij voornamelijk de regels gelezen en was ik eerder support. Warhammer Quest in het jaar 40K en nog een beetje. Nochtans had ik het spel zelf ook aangeschaft toen het vers uitkwam, ergens eind 2018, maar zag nooit de kans of de tijd om het op tafel te krijgen. Tot nu dus... Waar zo'n lockdown al niet goed voor is. Dat het merendeel van de plastic figuren geschilderd zijn helpt daar ook bij.

Light In The Dark, een soortement introductiemissie die verscheen in White Dwarf van december 2018 (en hernomen werd in de Blackstone Fortress Annual). Een verkorte expeditie met slechts twee explorers (hen "helden" noemen zou teveel eer geven): de overenthousiaste priester Taddeus the Purifier en zijn acoliet, de zelote Pious Vorne. Doel: drie ketterse idolen of altaren vernietigen, met als beloning een uniek artefact. De Blessed Aquila waarvan het exclusieve kaartje toevallig ook bij diezelfde White Dwarf zat.

Twee exploration kaarten in plaats van de gebruikelijke acht, maar met twee explorers ipv vier leek met dat genoeg. 1 challenge (meh) en 1 combat. Negavolt Cultists en Spindle Drones. Leek heel even intimiderend (geen armor save tegen die cultisten), tot Pious Vorne uitpakte en een absoluut beest bleek te zijn met haar trouwe vlammenwerper. Taddeus mocht de overschotjes opruimen (maar kreeg wel al een eerste grievous wound binnen).

Sterf in naam van den Keyser, gey heydense ketterhond!

Dat ging vlotter dan verwacht. Slecht gerold (verrassing) en versterkingen via de liftschacht, maar daar maakte Vorne al vlug korte metten mee.

Een ideale tijd voor barbecue!

Dan was het tijd voor de hoofdattractie: Traitor's Fane zelf! Buiten de standaard Traitor Guard (deserterende soldaten van de Keizer die de kant van Chaos plezanter vonden) ook twee Chaos Beastmen én een Chaos Space Marine op het bord. Die kom je normaal pas na enkele spelletjes en upgrades tegen. Jawadde!

Maar ook hier bleek Vorne een moordmachine. Goed rollen helpt ook, want ze kon tot driemaal toe haar sterkste aanval (Cleansing Flame, valt alles binnen 1 hex aan) op de arme ketters loslaten.

Master & apprentice

Toen de Chaos Space Marine besloot mee te komen spelen was het al bijna voorbij. Vorne brandde hem op in heilig vuur, en Taddeus kon de twee resterende deserteurs voor de eeuwigheid bekeren. Zo doen ze dat in het 41ste millennium.

Met de tegenstand uit de weg was de drie ketterse dingen vernietigen een fluitje van een cent, en met een exclusief artefact kunnen de twee diepgelovige zeloten met het grotere avontuur aanvangen.

Na één spel (dat van anderhalf jaar geleden buiten beschouwing gelaten) kan ik al besluiten dat het plezanter speelt dan de eerdere Warhammer Quest spellen, die soms iets te licht of niet geheel uitgewerkt aanvoelden. De regels zijn uitgebreider en daardoor ook iets zwaarder, maar dat komt het spel zeker ten goede. Er is een veranderende volgorde bij gevechten, en vijanden hebben nu ook een duidelijke en soms onvoorspelbare AI meegekregen. De acties van de helden/explorers zijn ook uitgebreider met meer mogelijkheden tot het ophouden van acties, richten alvorens te schieten of rangorde swappen... De gevechten voelen ook tactischer aan dan het hersenloos meppen op mekaar van de voorgangers. Riskeer je een gambit in de hoop eerder aan beurt te komen, of wacht je braaf je beurt af om zo al je acties te kunnen benutten? Topper!

Wordt zeker vervolgd, maar nog niet zeker met welke explorers ik ga starten. Medespelers altijd welkom, van zodra dat opnieuw mag (en veilig is), want alleen is maar alleen. En mijn lavalamp praat nog steeds niet terug (gelukkig maar).

Silver Tower - Finale!

Het heeft een viertal jaren en 2 maanden in lockdown geduurd maar eindelijk is het er van gekomen: het vervolg én de Grote Finale van de (helaas solo) Warhammer Quest: Silver Tower campaign.
De helden hebben dan uiteindelijk de negen stukken van het beruchte amulet verzameld. Als ze deze samen brengen herstelt het zich en...

de Gaunt Summoner verschijnt!

Zoveel tijd en nog niet helemaal gepaint ofwa?

Het ultieme gevecht begint waar de eerste queeste eindigde... In de tempel van Tzeentch met het nu gebroken standbeeld, maar een kleine overmacht aan acolieten en blue horrors. Een lange en eerlijk gezegd vrij saaie uitputtingsslag begint. Gelukkig zonder irritante familiars en speciale evenementen, anders had de finale nog langer geduurd of zelfs onmogelijk geworden.

Wanneer een blue horror verslagen is verschijnen er als vanouds 2 brimstone horrors (vlammekes) en die doen meer pijn dan verwacht. Ook het rollen der dobbelstenen is na al die tijd onveranderd gebleven: erbarmelijk slecht voor de helden en geweldig voor de vijanden. De "helden" hebben de grootste moeite om niet neer te gaan tegen de overmacht aan aanvallen, en veel acties worden gespendeerd aan genezen want iedere wonde neemt acties weg. Bijzonder irritant moet ik toegeven, waardoor je meer bezig bent in leven te blijven dan vijanden van het bord te vegen. Toch kan elke held al eens uithalen waardoor de vijanden één voor één van het bord verdwijnen en uiteindelijk de Gaunt Summoner bijna alleen over blijft. Die irriteert de helden mateloos door telkens weg te zappen en gul stun markers uit te delen bovenop de wondes.
De Chaos Sorcerer ziet z'n kans schoon en laat z'n magie los op zijn zwaargewonde nemesis, die daarop neergaat...

...en verdwijnt door een portaal naar elders in de Silver Tower. Een waanzinnige jacht voltrekt zich doorheen allerhande kamers van de Silver Tower. Een soort best of, maar dan eerder irritant en saai want uiteindelijk blijken het negen (negen is een "heilig" getal van Tzeentch) kamers en dus gevechten te zijn met telkens een kleine twist of mechaniek om het de helden lastig te maken. Mij werkte dit eerder op de zenuwen want er kwam geen eind aan. Een bloemlezing:

Grotlingen in de schaduw

Gevecht in vloeibaar kwikzilver (moet je erbij verzinnen maar het was lastig genoeg)

Alwéér een horde acolieten!

Etcetera, etcetera. You get the picture.
Telkens was het zwaar uithalen (en dikwijls mis gooien), schade incasseren en trachten te genezen om vervolgens weer een poging te doen om vijanden van het bord te pleuren én die Gaunt Summoner iets van schade te doen. En dat bleek de sleutel tot winnen want de conditie naar de volgende kamer was telkens de Gaunt Summoner uit te schakelen, waardoor hij steeds zwakker werd. Het heeft me twee avonden gekost want dat duurde dus eindeloos. Niet de spannende finale die ik voor ogen had, eerder een nimmer aflatende beproeving waar geen eind aan leek te komen. Gelukkig zat ik in quarantaine en had ik - bijna - niks anders om handen. En dan uiteindelijk... het allerlaatste gevecht (hopelijk)!

Alles eindigt waar het begon... alweer in de tempel van Tzeentch die nu in lichterlaaie blijkt te staan. De Fires of Change van de chaosgod doen ook nog eens schade aan het eind van elke ronde. Plus er staan een Pink Horror en een zwerm Screamers op het bord. Dat gaat pijn doen... en dat doet het ook.
De Knight-Questor focust zich op de tegenstanders en houdt stevig stand. De Slaughterpriest probeert de Gaunt Summoner te verschalken, die hem steeds te snel af is. De Elf hakt en schiet zich een weg doorheen de monsters en raakt ook af en toe de Gaunt Summoner. De Chaos Sorcerer overleeft een beet van een Screamer niet en verdwijnt in de chaos... exit tovenaar. Uiteindelijk kan de Gaunt Summoner nipt wegzappen waarop een acoliet in zijn plaats verschijnt en de Slaughterpriest komt pesten.

Bij Khorne!!!!!!

Hij verschijnt niet ver van de Knight-Questor die hem kan engageren en met z'n laatste overgebleven dobbelsteen én aanval genoeg schade berokkenen om hem finaal te verslaan...

Aan het eind wacht de overwinnaar de keuze om de Gaunt Summoner finaal af te maken of hem te laten gaan in ruil voor een "gunst"... De Knight-Questor twijfelt niet en hakt de tovenaar doormidden in naam van Sigmar! En dat was het. Geen epiloog of aanvullend verhaal... Zoals die slechte videogames een zwart scherm met GAME OVER daarop en de mogelijkheid er meer geld in te steken en opnieuw te beginnen.

Ik had duidelijk méér verwacht van die "epische" finale. Niet dat het niet moeilijk was, integendeel. Het kostte bloed, zweet en tranen (vooral dat) om de helden op het bord te houden terwijl ze langs alle kanten bestookt werden met aanvallen of effecten en ze zelf weinig konden uitrichten wegens alles vol met wound of stun markers. Maar ik had iéts verwacht eens de eindbaas verslagen was, niet alleen een regel tekst en gedaan.

Ach ja, blij dat ik hem eindelijk heb uitgespeeld. Komt nog wel eens op tafel met de kinderen (mijn vrienden bleken alvast geen fan) maar de kans is bijzonder klein dat ik alle beproevingen nog eens zal spelen, laat staan die finale. Shadows over Hammerhall (met DM) is een mogelijke opvolger... En Blackstone Fortress (40K!) wil ik ook eens verder spelen of opnieuw beginnen... De tijd zal uitwijzen of er ooit een vervolg komt.

Happy Birthday Guennie!

Er is gelukkig ook vrolijk kattennieuws te melden, onze Guenhwyvar is reeds 13 jaar bij ons. Dat werd gisteren uitvoerig gevierd!

R.I.P. Elvis

19 jaar bij ons en vorige week ingeslapen... We zullen je missen, vriend!