Blackstone Fortress - Intro

Begin 2019 heb ik eens een introductie van Blackstone Fortress gespeeld bij Geert, en toen had hij voornamelijk de regels gelezen en was ik eerder support. Warhammer Quest in het jaar 40K en nog een beetje. Nochtans had ik het spel zelf ook aangeschaft toen het vers uitkwam, ergens eind 2018, maar zag nooit de kans of de tijd om het op tafel te krijgen. Tot nu dus... Waar zo'n lockdown al niet goed voor is. Dat het merendeel van de plastic figuren geschilderd zijn helpt daar ook bij.

Light In The Dark, een soortement introductiemissie die verscheen in White Dwarf van december 2018 (en hernomen werd in de Blackstone Fortress Annual). Een verkorte expeditie met slechts twee explorers (hen "helden" noemen zou teveel eer geven): de overenthousiaste priester Taddeus the Purifier en zijn acoliet, de zelote Pious Vorne. Doel: drie ketterse idolen of altaren vernietigen, met als beloning een uniek artefact. De Blessed Aquila waarvan het exclusieve kaartje toevallig ook bij diezelfde White Dwarf zat.

Twee exploration kaarten in plaats van de gebruikelijke acht, maar met twee explorers ipv vier leek met dat genoeg. 1 challenge (meh) en 1 combat. Negavolt Cultists en Spindle Drones. Leek heel even intimiderend (geen armor save tegen die cultisten), tot Pious Vorne uitpakte en een absoluut beest bleek te zijn met haar trouwe vlammenwerper. Taddeus mocht de overschotjes opruimen (maar kreeg wel al een eerste grievous wound binnen).

Sterf in naam van den Keyser, gey heydense ketterhond!

Dat ging vlotter dan verwacht. Slecht gerold (verrassing) en versterkingen via de liftschacht, maar daar maakte Vorne al vlug korte metten mee.

Een ideale tijd voor barbecue!

Dan was het tijd voor de hoofdattractie: Traitor's Fane zelf! Buiten de standaard Traitor Guard (deserterende soldaten van de Keizer die de kant van Chaos plezanter vonden) ook twee Chaos Beastmen én een Chaos Space Marine op het bord. Die kom je normaal pas na enkele spelletjes en upgrades tegen. Jawadde!

Maar ook hier bleek Vorne een moordmachine. Goed rollen helpt ook, want ze kon tot driemaal toe haar sterkste aanval (Cleansing Flame, valt alles binnen 1 hex aan) op de arme ketters loslaten.

Master & apprentice

Toen de Chaos Space Marine besloot mee te komen spelen was het al bijna voorbij. Vorne brandde hem op in heilig vuur, en Taddeus kon de twee resterende deserteurs voor de eeuwigheid bekeren. Zo doen ze dat in het 41ste millennium.

Met de tegenstand uit de weg was de drie ketterse dingen vernietigen een fluitje van een cent, en met een exclusief artefact kunnen de twee diepgelovige zeloten met het grotere avontuur aanvangen.

Na één spel (dat van anderhalf jaar geleden buiten beschouwing gelaten) kan ik al besluiten dat het plezanter speelt dan de eerdere Warhammer Quest spellen, die soms iets te licht of niet geheel uitgewerkt aanvoelden. De regels zijn uitgebreider en daardoor ook iets zwaarder, maar dat komt het spel zeker ten goede. Er is een veranderende volgorde bij gevechten, en vijanden hebben nu ook een duidelijke en soms onvoorspelbare AI meegekregen. De acties van de helden/explorers zijn ook uitgebreider met meer mogelijkheden tot het ophouden van acties, richten alvorens te schieten of rangorde swappen... De gevechten voelen ook tactischer aan dan het hersenloos meppen op mekaar van de voorgangers. Riskeer je een gambit in de hoop eerder aan beurt te komen, of wacht je braaf je beurt af om zo al je acties te kunnen benutten? Topper!

Wordt zeker vervolgd, maar nog niet zeker met welke explorers ik ga starten. Medespelers altijd welkom, van zodra dat opnieuw mag (en veilig is), want alleen is maar alleen. En mijn lavalamp praat nog steeds niet terug (gelukkig maar).