De finale van Kellar's Kerkers, een half jaartje na de vorige keer dat we speelden. De helden waren nog dezelfde, met ook nog de twee boogschutters in hun kielzog. En alle stukken van de kaart van Grin zijn in hun bezit, dus de uitgang én het daglicht lonkt (eindelijk)! Wat kan er fout gaan?
Grin's Grindpad
De ijzeren poort komt uit op een tweesprong. Ahnuld en Jaques gaan meteen rechtsaf, en de Barbaar komt uit op een kamer met een vreemd soort magische mist. De Elf opent de andere deur in de linkergang en staat voor een klein regiment Orken en ander gespuis.
Zo'n kamer vol magische duisternis zegt zo'n barbaar maar weinig, en hij besluit z'n makkers verderop te gaan helpen met knokken. De Dwerg volgt en de groep kuist de daaropvolgende kamers. Een dwalend monster springt nog op een boogschutter, maar mist een unieke kans die om zeep te helpen. Morcar rolt alweer erbarmelijk voor z'n onderlingen waardoor de meeste monsters direct tegen de vlakte gaan.
Door deze weg te volgen ontsnappen ze ook aan de dodelijkste val van deze queeste, want de kamer met de magische duisternis kwam alleen uit op doodlopende kamers vol ondode wezens. Ach ja.
De groep beslist niet op te splitsen en de gang te blijven volgen. Wanneer de eerstvolgende deur geopend wordt blijkt daarachter alweer een regiment monsters te zitten, aangevoerd door twee vervaarlijke Chaoskrijgers! Ahnuld houdt de deur, bijgestaan door zijn twee diagonaalstekende kameraden. Als antwoord blijken de goblins ook diagonaal te zijn aangelegd. Ha!
Een stevig gevecht breekt los, en er dient constant te worden genezen. Spreuken en magische drankjes gaan er vlotjes door. Morcar rolt een pak beter dan in het begin en dat is duidelijk te merken. Om de druk een beetje op te drijven en kamperen voor deuren af te keuren komen van verderop orken en zombies meespelen.
Uiteindelijk slagen de vijanden erin OG boogschutter Wilhelm Von Claque dodelijk te verwonden, waarop de rest de gang verder besluit te volgen. De Barbaar en Dwerg dekken de aftocht. De Tovenaar roept een Luchtgeest op om één van de Chaoskrijgers aan te vallen. De tweede deur wordt genegeerd... en daarmee nog enkele ondode wezens én een schatkist met 250 goudstukken (en een stevige valstrik).
Het is de Tovenaar die als eerste Grin's Grindpad waarneemt. Terwijl de Barbaar goblins tegenhoudt rept Jaques de Dwerg zich de helling op richting uitgang, maar wordt aan het eind verrast door de Bewaker van het Grindpad... een vervaarlijk Gedrocht!
Een epische strijd barst los, waarbij Jaques het monster fysiek bezig houdt, terwijl de Elf, Boogschutter Robin Wood en de Tovenaar mekaar vanop afstand afwisselen. Spreuken blijken helaas géén vat te hebben op de Bewaker!
Uiteindelijk kan het monster Jaques dodelijk verwonden, waarop de onfortuinlijke dwerg in de eindeloze afgrond valt. Dramatisch, zo vlak voor het einde. Vlak daarna kan Ahnuld het Gedrocht een fatale klap toebrengen, waarop het de Dwerg achterna valt in de gapende duisternis... De overwinning is behaald, maar aan een verschrikkelijke prijs. Ware heldendaden!
Het lijkt wel alsof Les Ewards de iconische covertekening destijds speciaal voor ons tekende!
Wanneer iedereen het Grindpad is op geploeterd en de zware deur geopend wordt volgt de epiloog (géén spoilers, zélf spelen). Kort samengevat: de Keizer en zijn gevolg zijn gered, Morcar is boos en zweert wraak!
Wegens de langere gevechten iets te laat gedaan om nog een tweede queeste aan te vatten. Ze lagen nochtans klaar... Prinses Gwendoline blijkt ontvoerd en dient te worden gered, de Heksenmeester blijkt nog in onleven te zijn, en in de diepten van Durrag-Dol ligt een magische hamer te wachten op een nieuwe eigenaar.
De overlevenden gaan shoppen (het is blijkbaar overal Black Friday) en geven hun zuurverdiende goudstukken uit aan pantser, wapens en krijgsmannen voor een potentieel volgend avontuur. Boogschutter Robin Wood krijgt een upgrade van wel één levenspunt. En een nieuwe Dwerg blijkt reeds onderweg... of wordt het toch één van de "nieuwe" helden?
Wordt mogelijk ooit vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten