Het vervolg van Kellar's Kerkers, en dat het slechts een dikke maand geleden was deze keer!
Hans als de Elf met de Onuitspreekbare Naam en Ahnuld de Barbaar, Bert als Jaques de Dwerg en David Koperveld de Tovenaar. Plus nog twee Krijgsmannen. Lars had geen goesting en hing liever op zijn Playstation. Pubers!
Belorn's Mijnschacht
Via een achterdeur bereiken onze helden de oude mijngangen van de Dwergen van weleer. Overal dreigt instortingsgevaar en er gaan verhalen dat het dwergengoud nog ergens te vinden zou zijn. De uitgang is dus niet langer prioriteit voor op goud beluste helden. In de eerste kamers en gangen.. ondode wezens!
Door een instorting zijn de helden genoodzaakt een andere route te kiezen en stoten daar op een concurrerende groep schattenzoekers. Een gevecht breekt los, gedreven door goudkoorts!
De groenhuiden (wat een racistische term) vormen geen echte dreiging voor goed uitgeruste helden en Jaques kan ook de meest onstabiele gangen stutten voor het plafond omlaag komt. Dat scheelt qua omwegen en weg kwijt raken. Via een luik en een geheime gang (smal en vol stekende rotsen) kan een ander gedeelte van de mijnen bereikt worden. Overal krioelt het van goblins en ondoden.
De Tovenaar zoekt achter schatten en wordt verrast door een dwalend monster... dat een Gedrocht blijkt te zijn.
Hierna durft niemand nog achter schatten te zoeken uit vrees voor méér van die Gedrochten. Een kamer in een uithoek bevat wel drie kisten vol dwergengoud, maar ook stevige valstrikken en... nog een dikker Gedrocht! De Barbaar sukkelt in een put, maar mits wat tactisch afwisselen en genezing op z'n tijd kunnen ze de bewaker van het goud verslaan.
Gewond maar met de zakken vol goud vinden de helden de uitgang die leidt naar...
De Oostelijke Poort
Oftewel de laatste hindernis op weg naar Grin's Grindpad. Het einde van de queeste en de redding van de Keizer komt in zicht!
De helden besluiten samen te blijven en niet op te splitsen overheen de verschillende gangen. Slim! Een eerste kamer leidt naar twee vervaarlijke Chaoskrijgers die een soort "onheiligdom" bewaken met daarin... een Chaosmagiër die geen fysieke maar mentale schade doet! Gelukkig draagt Ahnuld de Talisman der Wijsheid of hij kon het niet meer navertellen. Een tweede kans krijgt de Chaosmagiër niet want de helden bespringen hem alvorens hij nog iets anders kan proberen.
De Tovenaar vaart er wel bij want op het lichaam van de Chaosmagiër vindt hij een set armbanden die alléén door magiërs gebruikt kunnen worden, en iets verderop in een wapenrek wordt een staf gevonden die ook aan hem geschonken wordt. En die komen meteen van pas wanneer de barbaar de deur van de centrale kamer opent en daar een heel regiment aan Fimirs en Chaoskrijgers blijkt klaar te staan! Ahnuld speelt even tank voor het deurgat en trekt zich dan tactisch terug om samen met zijn kompanen de horde te bevechten in de krappe gangen.
Een episch gevecht vindt plaats (ge had erbij moeten zijn) waar langs beide kanten lellen worden uitgedeeld en de genezingsspreuken en -pottekes gaan er vlotjes door. De Elf en Tovenaar maken gretig gebruik van hun diagonale wapens. Wanneer het stof en de lijken zijn gaan liggen blijkt dat de noordelijke deur op slot is! Een kleine toevoeging van de spelleider om het iets uitdagender te maken, al grijpen die spelers toch elke kans om zoveel mogelijk kamers te verkennen. De rest van de vesting wordt verkend en meer Goblins en Orken afgemaakt.
Uiteindelijk vinden de spelers de felbegeerde sleutel in een alchemistenkabinet dat bewaakt werd door 2 forse Chaoskrijgers.
Je zou denken dat ze zich nu naar de uitgang reppen en niet teveel risico meer nemen. Het leven van de Keizer zelf hangt immers van hun missie af. Maar natuurlijk is er nog die ene deur die nog niet geopend werd... De verleiding is te groot en op de terugweg trapt de barbaar de deur in, om dan oog in oog te staan met een rare Fimir waar duidelijk iets vreemd mee aan de hand is. Ahnuld chargeert het monster en maait het neer met één imposante houw... waarop het verandert in een zombie! Een vormveranderaar! De Elf en boogschutters komen helpen vanuit het deurgat en het wezen verandert nog in een Ork en Goblin, om dan de vorm aan te nemen van een dreigende Oger! Dat had Ahnuld niét zien aankomen.
De barbaar leert dat Ogers veel schade kunnen incasseren en hard terug meppen. Terwijl de rest richting uitgang vlucht houdt hij het monster bezig. Wanneer hij besluit nog een laatste uithaal te doen met z'n zwaard in plaats van te vluchten gaat het monster neer en ontploft in een explosie van pus, ingewanden en andere lichaamssappen. Vuil maar voldaan beent de barbaar z'n kompanen bij.
De uitgang blijkt nog een laatste uitdaging te bevatten voor onze helden: een bewaker in de vorm van een heuse Trol! Maar die vormt geen uitdaging voor een groep enthousiaste helden en hij gaat neer voor hij ook maar één levenspunt kan regenereren.
Zware tactische beslissingen. Schaken is er niks tegen!
Wordt vervolgd!
