Vriendenweekend Bastogne 2021

Na een jaar gedwongen te hebben moeten overslaan (dankuwel pandemie) is dan toch het traditionele laatste weekend van augustus het Vriendenweekend kunnen doorgaan. In Neffe, iets neffe Bastogne (ha!), in "La ferme Madeleine", een "ruraal" huis mét jacuzzi! En muizen. En spinnen. En vliegen. Spijtig van het regenachtige weer want de buitentafels werden bijzonder weinig gebezigd deze keer.

Op vrijdagavond spelletjes en een tapa's festijn!

Op zaterdag kajakken vanuit La Roche, waar de restanten van de overstroming toch indruk maakten. En 's avonds BBQ én een feestje waar het gemiddelde trouwfeest "U" tegen zou kunnen zeggen.

 

Zondag Bastogne War Museum + Mardasson monument, gekoppeld aan een stevige wandeling.

 

De kinderen hebben voornamelijk in de jacuzzi en achter schermpjes in de zetel gestoken. En vonden dat bijzonder leuk. De volwassenen hebben naar goede gewoonte iets te veel gedronken. En vonden dat ook bijzonder leuk.

 Volgend weekend opnieuw?

One Cut of the Dead

Deze lag al een tijdje in de kast maar mocht er gisteren uit komen: One Cut of the Dead, de Japanse zombie "komedie" uit 2017. Begint als een trashy Z-movie in één enkele take van 37 minuten (!) en ontaardt daarna in... iets volledig anders. Geen verdere spoilers.

Over de liefde voor het filmvak en horrorfilms in het bijzonder. Mensen die niets hebben met horror of film kunnen hem wel beter mijden. Het BIFFF-publiek zou deze dan weer wél zeer kunnen smaken. Mogelijk stond hij daar op de affiche maar ik ben te tam om dat op te zoeken.

La nuit américaine van de aziatische zombiefilms. 

Voor de fans!

Terhills

Dit jaar welgeteld één week vakantie, en die hebben we zo vol mogelijk weten te proppen. Onze originele vakantieplannen werden voor het tweede jaar op rij uitgesteld, dus boekten we een midweek tussen de natuur en het water van Center Parks Terhills Resort. In dé Limburg, jaja.

Den twee-nul-negen.

Met uitstapjes naar Terhills Aquapark, Alden-Biesen, Hotel Beau Séjour, Maasmechelen Village en pizza in de Primavera.

Aansluitend nog een camping/festivalleke in eigen hof en de batterijen zijn weer opgeladen voor het komende halve jaar.

Gloomhaven

Na Pandemic Legacy te hebben uitgespeeld met dezelfde doordeweekse groep begonnen aan Gloomhaven, de bijzonder hoog aangeschreven dungeon crawly combat game van Cephalofair, die enkele jaren geleden via Kickstarter begon. Steeds afgehouden omwille van de zware tijdsbelasting (ongeveer 70 scenario’s in een campaign en 1 scenario neemt wel 1 avond in beslag) én ook de kostprijs (rond de 150€), maar toch benieuwd wat de hype nu precies in hield.

Personages gekozen uit de 6 beginklassen. Ieder heeft ook het eigen figuur geschilderd als persoonlijke inbreng, buiten natuurlijk Arjan maar die maakt dat later volledig goed. Dat van mij is uiteraard het minst afgewerkt (binnenkort). En dan begonnen aan het introductiescenario, dat voor iedere groep hetzelfde is.

Hier geen extensieve review of uiteenzetting over het systeem of de campaign, daarvoor staat er genoeg gezever op BoardGameGeek. Ook geen spoilers, al is er bijzonder weinig “verhaal” aanwezig, eerder een wereld die je als groep gaandeweg verkent en uit bouwt. Op dat vlak een legacy game dat voor iedere groep volledig anders evolueert. Je personage kan ook met pensioen gaan na het voltooien van een persoonlijke queeste, maar die zijn niet echt simpel dus dat duurt wel een tijdje. En gaandeweg het verhaal unlocken nieuwe personages die je dan ook weer kunt spelen.

De "Brute", mijn personage (duh)

Qua systeem: geen dobbelstenen (hoera!), wel kaarten die je trekt uit een stapeltje waar opvallend dikwijls de twee luttele “missers” werden getrokken (boeh) het eerste spel. Sommige dingen blijven hetzelfde, ongeacht welk systeem. Je acties kies je ook uit je privé stapel actiekaarten. Als die op zijn is het gedaan voor je personage dat scenario. Ook wanneer je levenspunten op nul komen. Veel mogelijkheden en combo’s… Het was even gewoon worden maar het speelt uiteindelijk vlot en gaandeweg leer je je kaarten kennen (sommigen toch).

Klein minpunt maar volledig begrijpelijk om de nu toch al hoge prijs te drukken: kartonnen figuurtjes voor de vijanden tov miniaturen voor de helden. Als plastic junkie die beter gewend is (Zombicide etc) toch een klein issue en first world problem.

En het spel is niet gemakkelijk, zelfs het eerste scenario bleek uitdagend genoeg. We hebben het gehaald maar het scheelde niet veel. Niet voor beginners.

Nog een blanco kaart van de regio rond Gloomhaven in het begin van de campaign als afsluiter:

Op naar verdere avonturen!

Foto vd Week

Botaniek Live in de Kruidtuin van Mechelen, mijn allereerste muziekfestival(leke) na Corona! 

Philemon, Radar Station en Isbells... Belgisch goud en niet één slechte groep gehoord! Het eten viel mee, het bier (Victoria) was koud én in glazen getapt... alleen die plensbui vanaf 21u (Isbells) had niet gehoeven. Het publiek was zo wanhopig naar live muziek dat de meesten het optreden gewoon uitzaten, met een natte broek tot gevolg. Gelukkig deelde het organiserend comité die roze poncho's uit, anders hadden we moeten vluchten of ik (alweer) een nieuwe gsm kopen wegens doorweekt.

Nog!