Silver Tower - Finale!

Het heeft een viertal jaren en 2 maanden in lockdown geduurd maar eindelijk is het er van gekomen: het vervolg én de Grote Finale van de (helaas solo) Warhammer Quest: Silver Tower campaign.
De helden hebben dan uiteindelijk de negen stukken van het beruchte amulet verzameld. Als ze deze samen brengen herstelt het zich en...

de Gaunt Summoner verschijnt!

Zoveel tijd en nog niet helemaal gepaint ofwa?

Het ultieme gevecht begint waar de eerste queeste eindigde... In de tempel van Tzeentch met het nu gebroken standbeeld, maar een kleine overmacht aan acolieten en blue horrors. Een lange en eerlijk gezegd vrij saaie uitputtingsslag begint. Gelukkig zonder irritante familiars en speciale evenementen, anders had de finale nog langer geduurd of zelfs onmogelijk geworden.

Wanneer een blue horror verslagen is verschijnen er als vanouds 2 brimstone horrors (vlammekes) en die doen meer pijn dan verwacht. Ook het rollen der dobbelstenen is na al die tijd onveranderd gebleven: erbarmelijk slecht voor de helden en geweldig voor de vijanden. De "helden" hebben de grootste moeite om niet neer te gaan tegen de overmacht aan aanvallen, en veel acties worden gespendeerd aan genezen want iedere wonde neemt acties weg. Bijzonder irritant moet ik toegeven, waardoor je meer bezig bent in leven te blijven dan vijanden van het bord te vegen. Toch kan elke held al eens uithalen waardoor de vijanden één voor één van het bord verdwijnen en uiteindelijk de Gaunt Summoner bijna alleen over blijft. Die irriteert de helden mateloos door telkens weg te zappen en gul stun markers uit te delen bovenop de wondes.
De Chaos Sorcerer ziet z'n kans schoon en laat z'n magie los op zijn zwaargewonde nemesis, die daarop neergaat...

...en verdwijnt door een portaal naar elders in de Silver Tower. Een waanzinnige jacht voltrekt zich doorheen allerhande kamers van de Silver Tower. Een soort best of, maar dan eerder irritant en saai want uiteindelijk blijken het negen (negen is een "heilig" getal van Tzeentch) kamers en dus gevechten te zijn met telkens een kleine twist of mechaniek om het de helden lastig te maken. Mij werkte dit eerder op de zenuwen want er kwam geen eind aan. Een bloemlezing:

Grotlingen in de schaduw

Gevecht in vloeibaar kwikzilver (moet je erbij verzinnen maar het was lastig genoeg)

Alwéér een horde acolieten!

Etcetera, etcetera. You get the picture.
Telkens was het zwaar uithalen (en dikwijls mis gooien), schade incasseren en trachten te genezen om vervolgens weer een poging te doen om vijanden van het bord te pleuren én die Gaunt Summoner iets van schade te doen. En dat bleek de sleutel tot winnen want de conditie naar de volgende kamer was telkens de Gaunt Summoner uit te schakelen, waardoor hij steeds zwakker werd. Het heeft me twee avonden gekost want dat duurde dus eindeloos. Niet de spannende finale die ik voor ogen had, eerder een nimmer aflatende beproeving waar geen eind aan leek te komen. Gelukkig zat ik in quarantaine en had ik - bijna - niks anders om handen. En dan uiteindelijk... het allerlaatste gevecht (hopelijk)!

Alles eindigt waar het begon... alweer in de tempel van Tzeentch die nu in lichterlaaie blijkt te staan. De Fires of Change van de chaosgod doen ook nog eens schade aan het eind van elke ronde. Plus er staan een Pink Horror en een zwerm Screamers op het bord. Dat gaat pijn doen... en dat doet het ook.
De Knight-Questor focust zich op de tegenstanders en houdt stevig stand. De Slaughterpriest probeert de Gaunt Summoner te verschalken, die hem steeds te snel af is. De Elf hakt en schiet zich een weg doorheen de monsters en raakt ook af en toe de Gaunt Summoner. De Chaos Sorcerer overleeft een beet van een Screamer niet en verdwijnt in de chaos... exit tovenaar. Uiteindelijk kan de Gaunt Summoner nipt wegzappen waarop een acoliet in zijn plaats verschijnt en de Slaughterpriest komt pesten.

Bij Khorne!!!!!!

Hij verschijnt niet ver van de Knight-Questor die hem kan engageren en met z'n laatste overgebleven dobbelsteen én aanval genoeg schade berokkenen om hem finaal te verslaan...

Aan het eind wacht de overwinnaar de keuze om de Gaunt Summoner finaal af te maken of hem te laten gaan in ruil voor een "gunst"... De Knight-Questor twijfelt niet en hakt de tovenaar doormidden in naam van Sigmar! En dat was het. Geen epiloog of aanvullend verhaal... Zoals die slechte videogames een zwart scherm met GAME OVER daarop en de mogelijkheid er meer geld in te steken en opnieuw te beginnen.

Ik had duidelijk méér verwacht van die "epische" finale. Niet dat het niet moeilijk was, integendeel. Het kostte bloed, zweet en tranen (vooral dat) om de helden op het bord te houden terwijl ze langs alle kanten bestookt werden met aanvallen of effecten en ze zelf weinig konden uitrichten wegens alles vol met wound of stun markers. Maar ik had iéts verwacht eens de eindbaas verslagen was, niet alleen een regel tekst en gedaan.

Ach ja, blij dat ik hem eindelijk heb uitgespeeld. Komt nog wel eens op tafel met de kinderen (mijn vrienden bleken alvast geen fan) maar de kans is bijzonder klein dat ik alle beproevingen nog eens zal spelen, laat staan die finale. Shadows over Hammerhall (met DM) is een mogelijke opvolger... En Blackstone Fortress (40K!) wil ik ook eens verder spelen of opnieuw beginnen... De tijd zal uitwijzen of er ooit een vervolg komt.