Gisteren naar Alice van Abattoir Fermé gaan kijken in de Nona na er eerst lang naar te hebben uitgekeken en dat was wederom magistraal! Intiem, sprookjesachtig en duister, doorspekt met zwarte humor en Lynchiaanse taferelen. Punten voor Stef Lernous!
En naar goede gewoonte eerst nog een passage bij Akira voor de Mechelse Titanic. Kwijl!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten