Something Wicked...

Gisteren voor het eerst gespeeld (maar al meer dan een jaar liggen): A Touch Of Evil van Flying Frog Productions. Sfeervol, mooi geproduceerd (dezelfde fotografische look als Last Night On Earth maar dan eerder Victoriaans, Caege Renaissance was niet veraf) en een massa componenten.
Het basic game geprobeerd en dat viel best mee, al biedt advanced play toch méér uitdaging wegens moeilijker villains en minions.
Coöperatief de villain van dienst (Headless Horseman) verslagen. Benieuwd of de andere villains andere uitdagingen te beiden hebben en zo de duurzaamheid van het spel zullen verhogen. Kritiek punt voor ik me aan een uitbreiding ga wagen (al trekt die Lost Coast me wel aan). Op de website zijn alvast enkele gratis villains te downloaden!

Binnenkort advanced play!

Super

Recent ontdekt dat gelijktijdig met Kick-Ass (de vergelijkingen blijven aanhouden vanaf hier) er nog een andere "echte superheldenfilm" uitgekomen is in 2010, Super van James Gunn (Guardians of the Galaxy anyone?). Veel beperkter uitgebracht en met minder fanfare en dus ook geen bioscooptopper geworden en gemist door het grote publiek. Deels onterecht, al is de film niet echt voor gevoelige kijkers. Waar Kick-Ass nog mooi op het lijntje blijft gaat deze er met momenten vér over, grafisch én inhoudelijk.

Super is grappiger (soms zelfs slapstick), schever (geschifte hallucinaties) maar ook donkerder en bij momenten realistischer dan z'n tegenhanger. Wanneer je iemand met een Engelse sleutel te lijf gaat komt die er niet vanaf met een blauw oog, om maar één voorbeeld te geven.

Het hoofdpersonage (superb vertolkt door Rainn Wilson) is een absolute loser waar je meteen mee te doen hebt, maar die duidelijk het één en ander mankeert. Ook sidekick Boltie (een magistrale Ellen Page) mist enkele vijzen, waarom zou iemand anders in een superheldenkostuum mensen in mekaar gaan slaan?
Het is duidelijk dat de "helden" even gevaarlijk zijn dan de "slechterikken" (aangevoerd door een gewéldige Kevin Bacon die een blauwdruk-drugspimp neerzet). En daar zit hem het grootste verschil met Kick-Ass.
Dave (KA) is een doodgewone tiener die besluit zijn medemens te helpen maar een morele code handhaaft en nooit "de lijn" overschrijdt. Hit Girl is psychotischer en beheerst gevechtskunsten maar pakt meestal alleen gevaarlijke criminelen aan. Frank (The Crimson Bolt) is gestoord en maakt niet altijd het verschil tussen onbeleefd en misdadig. Libby (Boltie) is een psychopaat en kan helemaal niet vechten maar compenseert dat ruimschoots op andere manieren.
Maar waar Kick-Ass er telkens met enkele kneuzingen vanaf komt hebben de helden en boeven hier minder nodig (één kogel of mep bijvoorbeeld) om gewond of gewoon dood te zijn.

Doe daarbovenop nog een gewéldige supporting cast (Bacon, Tyler, Rooker en niet te vergeten Fillion als de Holy Avenger) + cameo's van Lloyd "Troma" Kaufman en James Gunn zelf en je hebt een meesterwerk.
Wat mij betreft is Super béter, al zal de grote massa Kick-Ass verkiezen omdat die veiliger is, minder grafisch en uiteindelijk ook een positievere boodschap brengt.

Libby: You don't see them bored in comic books.
Frank: That's what happens in between the panels.

Als je de kans krijgt (ik kocht 'm voor 3€ via Amazon, ondertussen weer gestegen): zeker zien!

5ive

Gelukkige verjaardag, Lars! Gisteren 5 jaar geworden...

Samen met kleine broer zijn feestje gehouden in augustus (1+5 jaar + doop Lode), maar dat belette hem niet om nog maar eens overstelpt te worden me cadeaus. En zingende kaartjes.
Gourmet gedaan + een customized LEGO verjaardagstaart!

Yar Har Fiddle Dee Dee!

Happy Talk Like A Pirate Day!

The Crazies (1973/2010)

Onlangs voor de eerste keer beide versies gezien, het origineel  van grootmeester Romero, de remake van… laat ons zeggen Hollywood.

De versie van Romero was een geweldig staaltje cinema, een manifest over de dunne laag die ons scheidt van de totale waanzin en de manier waarop we daar vervolgens mee omgaan, met name al even geschift (lees: het leger).
Synopsis: Na een top secret vliegtuigcrash komt een experimenteel biologisch wapen genaamd Trixie vrij in de watervoorziening van een ruraal Amerikaans dorpje waarop de bewoners stuk voor stuk beginnen door te draaien. Amerika reageert op de enige manier dat het kent: door het leger te sturen. En dan loopt het al vlug nog fouter af. Mensen als slachtvee, ons ingebakken overlevingsinstinct, het onmenselijke zwart-wit denken van het militaire apparaat… Romero gaat geen moeilijk vraagstuk uit de weg en brengt dat op hallucinante wijze op het scherm. Ook de “Crazies” schokken door de manier waarop hun waanzin het overneemt. Op het eerste zicht doodnormale mensen die plots absurde, soms angstwekkende dingen doen en enkele seconden later in hun normale gedrag vervallen. En daar wint het origineel het met léngtes voorsprong op de remake! Wat zou jij doen als iedereen die je kent van de ene seconde op de andere kunnen veranderen in een moordmachine? De minste verandering van gemoed, zelfs een simpel kuchje maakt je verdacht… Een erg verontrustende vraagstelling, en niet zo veraf met de biologische wapenvoering. Jaagt me meer angst aan dan de zombie apocalyps.
Enige minpunt, dat me eerlijk gezegd pas na een half uur kijken opviel, is een irritant gesjirp dat door het geluid prikt wanneer er “Crazies” in beeld komen (een weggever wie wel en niet gek is – ideréén uiteindelijk). Maar het irriteert mateloos eens je door hebt dat het geen vogeltjes op de achtergrond zijn.
Ook beide eindes zijn duidelijk anders, waarbij dat van Romero het meest deprimerende is en daarmee een duidelijk statement maakt over de mensheid. Verder geen spoilers.

Dan de remake, nochtans hoog geprezen in de media maar ik vond er na het origineel nog maar weinig aan. Eenzelfde verhaallijn (Trixie komt ook in het waterreservoir terecht na een top secret vliegtuigcrash, waar ook iets dieper op wordt ingegaan) waarna de waanzin langzaam opbouwt, doch iets minder subtiel dat in de seventies versie. De militaire personages zijn verdwenen waardoor de politieke kant van het verhaal helemaal wegvalt en ze nét onmenselijker worden. Ook geen militairen die Crazies worden, nochtans één van de sterkste statements van het origineel, het leger lijkt hier wel immuun, als een horde robots. Wat de nieuwe versie (nieuwe technologie) dan wel heeft is de spy satellite die van het begin dreigend aanwezig is en z’n geringe effect niet mist. Bijna alsof de wereld nu door technologie geregeerd wordt (de militairen volgen ook maar blind bevelen op en hebben geen idee waarom of vanwaar deze komen). Terminator (Skynet) is niet veraf.
En een groter budget dus meer actie, explosies, geweren en overbodige shocks. En dat laatste irriteert op den duur (mij toch). Romero had geen shocks nodig om indruk te maken maar had een gedurfder scenario dat weinig taboe’s uit de weg ging die hier mooi gemeden worden (de ratings zullen doorwegen).
En dan m’n grootste ergernis (en lichte spoiler): de Crazies zelf die om onbegrijpelijke reden verworden tot een soort zombies op speed (de runners van 28 Days Later zijn niet veraf) en hiermee ALLE effect verliezen want nu zijn het fysiek veranderde monsters en niet meer de gewone mensen waarvan je nooit weet of ze nu wel of niet geïnfecteerd zijn. Deze aanpassing zorgt er dan ook voor dat aan het eind (in het begin gaat het nog subtiel en is de horror best aanwezig) echt alle sfeer weg is en je naar de zoveelste survival actiethriller zonder diepere boodschap zit te kijken. Zonde! En alweer een zware onderschatting van het publiek.

Nog een klein verschil dat de toon van beide versies mooi schetst: In het origineel probeert een klein groepje bewoners het dorp en het leger te ontvluchten via de bossen en achterwegen, duidelijk gewone, bange mensen die geen grip hebben op wat er rondom hen gebeurt en alleen maar trachten te overleven.
In de remake schieten de helden vrolijk in het rond (niet alleen de Crazies onder hen) en ontvluchten het dorp door stoer in het midden van de snelweg te kuieren, de helicopters en voertuigen van het leger bijna uitdagend. En dan verrast zijn dat ze hen opmerken en aanvallen. Ja zeg!

Geen sléchte film, maar ze hadden zoveel meer kunnen bereiken door het met zoveel minder te doen. En alweer een dikke pluim voor persoonlijke held George A. Romero.

Yay

De vakantie zit erop, we zijn zeer verheugd terug te mogen beginnen werken. Mijn mood staat ongeveer zo:





Vrijdag muziek quiz! Van wie was het origineel?

Guardian Clix

Gisteren nog eens naar 't Stad afgereisd om de case van Guardians of the Galaxy op te pikken en meteen een epische multiplayer te spelen (nu we nog vakantie hebben). 3 aanwezigen maar dat kon de pret niet drukken.
Op de baan was het neutraal, niet vlot maar ook geen absolute ramp als anders dus daar volgt deze keer geen rant over.

Er stonden 2 super rares op mijn wish list: Groot & Rocket Raccoon en die zaten alletwee in de case, al zat de laatste in de aller-laatste booster dus dat was nog wel spannend. Dus we hebben het volledige Guardians team! Verder nog figuren van de Inhumans, Infinity verhaallijn (met een mini-Thanos) en enkele dwalende personages uit andere reeksen (Shriek, Sleepwalker, ...). De spreiding commons werkt ook beter met de generics al had ik meer unieke figuren drie- tot vierdubbel dan generics. Toeval?
Tussen de commons zitten nu ook b-figuren die een unieke versie voorstellen, hetgeen toch een meerwaarde geeft en ervoor zorgt dat je niet nog meer dubbels hebt.
Er zat een chase Zombie Red Skull in de case maar die is al geruild met Danny tegen een imposante chase Avengers Prime uit een eerdere set. Win-Win!

6 Super Rares

Thanos & The Black Order uit Infinity

 Guardians of the Galaxy

Inhumans Fast Forces (vaste set) besteld maar die bleken ook allemaal in de gewone set te zitten. Ach ja, andere dials en puntenwaarde dus eigenlijk andere figuren + nieuwe maps.

Inhumans (base set + fast forces)

De rest van het najaar staat er NIKS op mijn bestellijst!
DC Flash  & DC Trinity War ga ik integraal skippen. Mogelijk reis ik nog wel eens af naar de Outpost om te spelen voor prize support (Gen13 en X-Men LE's voor de team bases) maar dat is nog helemaal niet zeker (tijd en goesting)...
En voor 2015 staan er vooral Avengers op de planning (Avengers Assemble en OP Event Age of Ultron; link), afwachten of we daar een volledige case of brick van zullen bestellen.

80s Sleaze Night

Véél films geloerd de laatste tijd (onder andere de éérste keer Toxic Avenger - een revelatie!!!) maar gisteren een kleine marathon van de slechte smaak gehouden wegens avondje vrij en nog wat klaar liggen in de filmkast. Gekozen voor drie cultfilms uit de Eighties en die varieerden qua kwaliteit: Surf Nazies Must Die, Maniac Cop en Combat Shock. Niet toevallig uitgebracht onder de vlag van Arrow Films, waar vele uitgevers nog iets van kunnen leren qua vormgeving en extra's. LIEFDE voor het medium!

Surf Nazi's Must Die is mogelijk de sléchtste film die ik ooit gezien heb, en dat zegt wel iets. Paar leuke elementen maar te lage kwaliteit en té saai.

Maniac Cop is pure cult: goed verhaal, Bruce Campbell uit z'n beginperiode, een memorabele bad guy... alleen was de tand des tijds merkbaar. Schetst ook een mooi beeld van New York in de jaren '80. Aanrader (en sorry voor de spoiler)!

En dan Combat Shock... Online reeds enkele reviews gelezen alvorens ik 'm aanschafte die niet altijd even mals waren, maar voor een low-budget drama vond ik 'm érg sterk... GOED zelfs. De problematiek van Vietnam-veteranen geprojecteerd op een niet ver van onze realiteit gesitueerd Staten Island (marginaal New York), een nachtmerrie van junkies, pooiers, vuilnis en uitzichtloosheid. De makers stonden na de release op de zwarte lijst wegens té deprimerend voorgesteld, al vermoed ik dat ze niet veel moeite moesten doen om het er desolaat te laten uitzien. Denk het Mechelen of Brussel uit de jaren '80 maal tien. Al mochten ze de waanzin die Vietnam was nog iets méér in de verf hebben gezet aan het eind.
Dikke aanrader (voor wie iets gewend is)!

Foto vd Week

Pret op de iPad met nichtje Louise!

Les Issambres

Nét terug van de Côte d'Azur, Les Issambres nabij Saint-Tropez en dat het gewéldig goed is meegevallen! Immense en prachtige villa, zalig zwembad, adembenemend uitzicht over de baai rond Saint-Tropez... Alleen de uitstapjes met 3 kinderen bleken zwaarder dan gedacht.