Even wennen aan 3D smurfen die ook nog eens Engels praten tegen mekaar (gelukkig bleef “smurf” hetzelfde), maar de afwerking was om duimen en vingers bij af te likken. De eerste tien minuten waren naar mijn bescheiden mening de beste. Een compleet smurfendorp, dansende smurfen, Gargamel en z’n kasteel… Jeugdnostalgie ten top!
En dan komen ze dus terecht in het grote, boze New York. Geen spoilers daar want dat staat op zowat elke affiche. Op zich nog correct uitgevoerd, maar er zat méér in. Voorspelbaar verhaaltje zoals dat te verwachten valt van kinderfilms uit Hollywood. Maar wél spannend en met de nodige humor. Iets te veel “hippe” referenties naar het nu (“smurf me”, “what the smurf”… smurfen spréken zo niet, punt), maar de marketing boys mag ook iets worden gegund. En over marketing gesproken…
Het subplot van de menselijke hoofdrolspelers is zo verschrikkelijk geforceerd en emo dat ze het beter hadden kunnen weglaten. Ja, de smurfen maken vriendjes in de boze mensenwereld, meerbepaald een jong koppel waarvan hij (Neil Patrick Harris, How I Met Your Mother) marketeer is van een cosmeticagigant(e) en zij (Jayma Mays, Glee) zwanger. Yup, de vrouw zwanger aan de haard en de vent gebukt onder de stress en verantwoordelijk voor het huishouden. Kwestie van onze koters alle cliché’s tegelijk door de strot te rammen. Zelfs de angsten en onzekerheden van het nakende vaderschap komen aan bod (met Papa Smurf als expert).
Er is ook een cosmetica subplot met Gargamel dat echter compleet in het niets verdwijnt. Sloppy!
En waarom cosmetica en smurfen? Kan iemand me uitleggen waarom? Ze maken er zelfs geen blauwe gezichtscrème van! Of was dat de bedoeling in het originele script en was dat te erg voor de kindjes?
Gargamel (Hank Azaria, oa Moe van The Simpsons) was fenomenaal, dé ster van de film wat mij betreft. Compleet erover en totaal slapstick maar de perfecte barometer tussen fantasie- en echte wereld. En dat zorgt de hele film door voor… humor. Misschien iets te veel slapstick en te weinig griezel. 3D Azrael werkte ook wel, op een paar rare momenten na.
En de smurfen zelf waren gewoon zichzelf. Anachronismen in de boze mensenwereld die wanhopig thuis proberen te geraken (hetgeen uiteraard lukt en ik denk niet dat dat een echte spoiler is). Hefty Smurf (de “Schot”) was uiteraard totaal overbodig en had evengoed Potige Smurf kunnen zijn. Weeral: waarom?
Verdict: Niet slecht. Lars krijgt de DVD als hij uit is want iets zegt me dat hij deze geweldig gaat vinden.
Er doen al geruchten de ronde van een sequel, en daarover heb ik maar 1 ding te zeggen: aub geen tweede “smurfen komen terecht in de echte wereld”, maar maak er een fantasy film van à la Shrek. Smurfen hebben onze saaie wereld écht niet nodig om hun ding te doen.
Straks naar Captain America! Kwestie van het testosterongehalte terug op pijl te krijgen. ;-p
Geen opmerkingen:
Een reactie posten