Ik had 'm al een tijdje liggen maar nog niet de tijd gevonden hem te zien; The Neon Demon van Nicolas Winding Refn (Drive). Over een beginnend, naïef model in Los Angeles dat succes en lof oogst en daarmee de jaloezie en haat van haar "vriendinnen" over zich opwekt. Of hoe uiterlijk het enige is dat uiteindelijk blijkt te tellen.
Het beeld en geluid is ronduit prachtig. Als een soort futuristische videoclip met invloeden uit de jaren '80. Tegelijkertijd hangt er een vreemd, fake sfeertje dat bedoeld met de artificiële modellenwereld verbonden lijkt. Lijkt de film bevreemdend en anders, de laatste twintig minuten ontspoort hij helemaal, al zal ik verdere spoilers onthouden.
Mulholland Drive van Lynch was nooit veraf, ook daar probeert een aspirerend actrice (hier model) in de wereld van Hollywood (hier dus hi-brow mode) te navigeren en lijkt het of die wereld vreemder en gevaarlijker wordt naarmate ze er verder in wegzakt. En ook die film ontspoort, zij het nog wat schever op z'n Lynch met parallelle werelden en verhaallijnen. Al moet deze er niet voor onder doen, The Neon Demon is wel rechtlijniger en iets meer begrijpbaar. Een cougar op de kamer? Keanu Reeves in een bijrol?
Voor de gevorderde filmkijker (ook wel het BIFFF publiek).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten