De Bray Sjamaan bleek op mysterieuze wijze verdwenen en in zijn plaats verscheen vanuit de schaduwen een bleke elf vol messen en haken, de Tenebral Shard. Hij droeg het stuk van het amulet dat de sjamaan eerder verkreeg maar hoe hij daar precies aan kwam hield hij voor zichzelf.
Na de eerste kamer volgde al gauw een opsplitsing van de te volgen weg. De Shard mocht al meteen een aantal testen ondergaan voor een gouden standbeeld van een tovenaar met vogeltrekken, en dat hield vooral bepaalde uitkomsten rollen met dobbelstenen binnen de tijd (45 seconden) in. 't Was eens wat anders en leverde renown op!
En verder vooral acolieten, horrors en lastige familiars tegengekomen. Nog een licht moment van paniek toen drie Flamers van Tzeentch ons verrasten, maar die hadden zich niet voorbereid op onze gezamenlijke damage output. Er stonden brandende paddenstoelen op het menu!
Ook werden we plots verrast door de Skaven Deathrunner die een warpstone bom gaf als zoenoffer (of zat er meer achter?). De Shard maakte er niet veel later reeds gebruik van om een groepje Tzaangor vogelmannen mee te verrassen.
Ook hier weer hordes cultisten en allerlei horrors.
Na nog een splitsing van het te volgen pad kwam de Shard uit op een doodlopende kamer met een portaal, maar voelde dat de finale kamer niet veraf meer kon zijn. Om de hoek kreeg hij ook gelijk en verstoorde het ritueel van de vogelmannen van de lokale beestencultus (elk zijn hobby) met aan het hoofd een gehoornde verschrikking, een Ogroid Thaumaturge. In deze vreemde kamer bevonden zich allerhande gillende paddenstoelen die zwarte sporen afscheidden en daar de monsters potentieel mee konden genezen. We speelden het dan ook tactisch en trokken ons terug zodat de monsters ons naar de aangrenzende kamer dienden te achtervolgen en buiten bereik van de paddenstoelen vielen.
De Ogroid Thaumaturge, meester/eindbaas van deze beproeving
Dankzij een "onverwachte gebeurtenis" (destiny dice) kwam uit een naburig portaal ook de Skaven Deathrunner geslopen die blijkbaar een contract op de Shard had lopen. Was die bom toch niet zomaar een kadootje. Toen de Shard door enkele Tzaangors in puin gehakt werd en grievously wounded werd verslonden door de Toren richtte de skaven zich op een oude bekende: de Lord of Chaos die hem eerder in één epische actie in puin hakte nog voor het eindgevecht goed en wel begonnen was. Good times!
Gelukkig had de Wight King nog een geneeskrachtig amulet en de Shard zelf een stuk van het amulet zodat hij steeds weer aan het gevecht kon deelnemen en de tegenstanders aan stukken hakken. Eerst ging de Thaumaturge neer voor hij echt massief veel schade kon aanrichten, daarna maakte de Lord ook de irritante Deathrunner af. Gelukkig de juiste want hij had al een duplicaat getoverd om ons te verwarren. Al weet je nooit wanneer die zal terugkeren, hij kan steeds ontsnappen alvorens we hem definitief kunnen afmaken...
Na nog enkele vogelmannen om te leggen was de overwinning dan aan ons, Bert de Wight King won het vierde stuk van het amulet omdat hij de Thaumaturge de finale slag toebracht. Een portaal naar de volgende beproeving opent zich al meteen, maar we besluiten eerst wat uit te rusten.
Groepsfoto IC
De Silver Tower begint harder te worden, voornamelijk omdat we geen respite meer kunnen riskeren zonder hinderlagen op ons dak te krijgen. We zitten ook halfweg dus de zwaarste beproevingen zitten er aan te komen... Benieuwd wat the Trial of Azyr binnenkort voor ons in petto zal hebben.
Het was al te laat voor nog een nieuw spel, maar vroeg genoeg voor een whiskey op de overwinning.
Groepsfoto mét whiskey
Geen opmerkingen:
Een reactie posten