Manticore

Manticore, het is toch een beetje thuis komen.

Afgelopen weekend stond het eerste evenement in een nieuwe cyclus gepland. Met een grotendeels nieuwe crew, onder een nieuwe vlag. Ikzelf ben gaan figureren, en moest zaterdagnacht al weer huiswaarts keren om zondag op de kinders te passen. Toch een dag nodig gehad om te recupereren.
Voornamelijk Ivar de Doodsridder gespeeld, om de vrede in het dorp te bewaren op vraag van de lokale priester van de dood (Ken zijn personage). De spelers leken niet overtuigd van mijn goede bedoelingen, waardoor ik vrijdag tegen alle verwachtingen in een drukke avond had. Tussendoor toch af en toe een boerenplunje aangestoken om eens rustig van de verse soep en de verder uitstekende keuken te kunnen genieten want roestig plaatpantser zit niet echt comfortabel en ze laten u ook niet met rust in zo'n rol.
Nog een mooie afsluiter als sterreporter van de regionale tak van Ked'andir's Kroniek (de gazet). De vereeuwigde impressies zijn reeds naar de redactie verstuurd, de reportages volgen nog.
Speciale vermelding voor de fantastische optredens van de gebroeders Carpacchio (Bjorn & Joeri) die ik heb mogen bijwonen. Ook die recensie volgt!

Een mooi begin van de nieuwe cyclus, bij leven en welzijn is Fabrizio Cannoli volgende keer zeker terug van de partij!