Star Trek - the Reboot

Had deze al een tijdje liggen maar vond nooit de tijd hem daadwerkelijk te bekijken. Tot gisteren, in het gezelschap van enkele versgedraaide mojito’s (die waren wel nodig).

Ik wist echt niet wat te verwachten en had me al voorbereid op het ergste (genaamd blockbuster – effecten in plaats van een deftig verhaal en acteerwerk). ’t Is ook nog eens een film van J.J. Abrams (van Lost – ‘nuff said) dus ook daar voelde ik nattigheid. Maar al bij al bleek hij best genietbaar en ook ineens een reboot van de franchise. En die reboot mag letterlijk worden genomen.

Het feit dat alles terug van nul begint (jonge crew, Enterprise vers uit de fabriek) krijgt een reden, meteen het sterkste punt van de film. In plaats van gewoon zijn eigen ding te doen en de zware erfenis (Roddenberry iemand?) aan zijn laars te lappen en daarbij alle trekkies in z’n nek te krijgen speelt Abrams met tijdreizen en alternatieve tijdlijnen (meteen ook de uitleg voor de reboot: het is niet dezélfde Star Trek maar een alternatieve tijdlijn in gang gezet door de gebeurtenissen in de film). Lijkt een klein beetje op Lost, ja.
Zwakke punt van de film is dat het verhaal weeral dient ter introductie en op zich weer weinig voorstelt (wraak), zij het wel rechtstreeks gelinkt aan gebeurtenissen uit de laatste Star Trek film (Nemesis).

De crew wordt opnieuw en voor zogezegd de eerste keer samen gebracht, zij het jonge versies van de gekende figuren. Kirk is best grappig (heeft dezelfde zelfingenomen houding als Shatner destijds) maar krijgt een emo background mee. Spock is… weird (dieje met zijn dikke wenkbrauwen van Heroes) met eveneens een emo background. De dokter is nog de beste van de hoop en bijna het spiegelbeeld van z’n oude cynische zelf. Sommige van de crewleden neigen dan weer iets te veel naar het karikaturale (beam us up, Scotty met een iets té zwaar Iers accent - dieje van Hot Fuzz en Shaun of the Dead).
De bad guys (met Eric Bana voorop) overtuigen maar worden weeral veel te soft naar het einde toe (iets waar Hollywood baddies wel meer mee te kampen hebben, de good guys moeten uiteindelijk winnen, niwaar?).
De reünie wordt ook geforceerd, waardoor het allemaal nogal geforceerd overkomt (ze moeten verplicht samenwerken en opnieuw hetzelfde team vormen als de originele crew, Kirk wordt om de haverklap tussen soep en patatten gepromoot zodat hij uiteindelijk toch maar kapitein wordt en in de zetel kan plaatsnemen).
Leuke cameo ook die ik niet zag afkomen, maar meer hierover zou spoilen zijn. Bekijk hem zelf maar eens.

Al bij al leuke herinterpretatie van het gegeven Star Trek en niet alleen genietbaar door de fans. Benieuwd naar de onoverkomelijke sequels.