BIFFF 2019

Onze jaarlijkse afspraak met de schevere kant van de cinema: het BIFFF! Met deze keer een opkomst van toch wel negen liefhebbers van het genre! Het donderdagavondprogramma van Cine 1. Het BIFFF begint te kreunen onder z'n eigen succes en dat merk je als bezoeker maar al te goed, meer daarover later. Maar eerst: de films!

ZOO

Een zwarte relatiekomedie mét zombies! Een jong koppel dat na een tragisch verlies uit mekaar is gegroeid vindt zich opgesloten in hun appartement tijdens een zombie apocalyps en maakt er dan maar het beste van. Sloten drugs, psychotische hippieburen, looters, relatieproblemen en... zombies! De vrouw des huizes spoort ook niet echt helemaal. Ik heb er zeker van genoten, al bleef hij op het eind iéts te lang duren. Maar zeker een aanrader!
Vlaamsch acteur Jan Bijvoet in een hilarische bijrol als hippiebuur.



De regisseur, producer én hoofdacteur maakten acte de présence, antwoordden op vragen én zongen een liedje (une chanson!!!). Should I Stay Or Should I Go van The Clash. Pret!

The Unthinkable

Zweedse thriller die begon via Kickstarter met een duidelijk stevig budget en goeie special FX, maar kreunend onder een iets te zwaar Freudiaans drama over een sociopatische muzikant met daddy issues. Als je denkt dat die zin zwaar leest moet je de film eens zien! Maar ondanks een langdradig en knullig begin zit er genoeg mysterie in om te blijven boeien, en zoals gezegd imponeren de speciale effecten toch wel in wat op het eerste zicht een B-film is. Ontploffingen, crashende auto's en helicopters, vuurgevechten, een geheime bunker vol oude technologie... Of wat als de complottheorieën van je paranoïde vader waar blijken te zijn?
Schrap het hoofdpersonage en je hebt een goede film! Mochten ze deze ooit laat op Canvas programmeren: zeker eens kijken!



Dan het negatieve: VOLK! Er was een MASSA volk waardoor je als bezoeker amper plaats had om te zitten laat staan iets op je gemak te eten. Uiteindelijk gelukt mits constant stoelenjagers af te schrikken, maar door het constante rumoer en gedreun van de muziek verstond ik nog niet half van wat er gezegd werd. Niet zo gezellig. Ook de toiletten leken meer op een mierenhoop, Werchter was niet veraf.
De films staan zo kort op mekaar geprogrammeerd dat er geen tijd meer is tussendoor op je gemak iets te consumeren of even na te praten. Wanneer je de zaal buitenkomt staat er al een ZEE van volk aan te schuiven voor de volgende. Zelfs een plaspauze is nefast om toch nog een goede plek te scoren.

En spijtig genoeg ook deze keer weer: het VERKEER! De heenrit werd geplaagd door wegenwerken en omleidingen, die iederéén leek te volgen. Tot de Wetstraat toe die volledig geblokkeerd was. Kostbare minuten verloren maar dankzij het avontuurlijk parkeren van Toni waren we nét (10-15 min) op tijd voor de eerste film.
De terugweg bleek even lastig wegens alle tunnels die gesloten waren. Alwéér! Ook daardoor minuten verloren en pas om half twee weer thuis. Ouch!

Of we volgend jaar terug gaan? Uiteraard!
Misschien iets vroeger vertrekken om toch eerst te acclimatiseren? En misschien het programma kiezen volgens de films en niét op democratische wijze volgens het hoogste aantal gegadigden?
Sam en Kristien gaan dinsdag reeds opnieuw en vandaag staat de première van Hellboy geprogrammeerd, die we binnenkort wel eens ergens anders zullen zien dan. 1 keer the Brussels Hellhole trotseren per jaar is voor mij méér dan genoeg.