De eerste kamer bleek niet echt een uitdaging, met slechts een handvol grot scutlings die al snel neer gingen tegen ons brute geweld. Daarna kwam echter een kamer met een raar tentakelbeest dat aanwezige monsters opzweepte en gevaarlijker maakte (-2 op behaviour roll), en daar liep het grondig fout toen we het uitdagender wilden en een exotic adversary kozen dat de Herald of Tzeentch bleek te worden...
The Herald of Tzeentch...
Die bracht meer en meer horrors op het bord en was lastig neer te krijgen (12 vigour). De blue en pink fires kwamen soms hard aan, zelfs van de brimstone horrors. Toen er dankzij een unexpected event (en zo volgden er wel enkele) ook nog stevige Tzaangors verschenen, gevolgd door enkele irritante familiars die het ons lastiger maakten (geen skills, -1 op move, etc) werd het al gauw hopeloos...
Al onze scherven van het amulet dienden te worden aangewend om terug te keren en te genezen, maar dat was meestal van erg korte duur doordat er steeds vogelmannen bleven bijkomen. Uiteindelijk stond enkel de Tenebral Shard nog oog in oog met één Tzaangor en enkel de dobbelstenen konden bepalen wie overleefde. Ze deden dat zoals dat de hele avond al gebeurde: in ons nadeel. Alle spelers grievously wounded (van het bord) = game over!
Eindconclusie: een slechte beslissing om een steviger exotic adversary op te stellen, gekoppeld aan verschrikkelijk slecht rollen (Bert rolde ongeveer 50% enen die avond, Ken zoals gewoonlijk) maakte dat we kansloos waren tegen de immer oprukkende overmacht.
Ook het feit dat we 3 skillkaarten per speler hebben maakt dat we geen respite meer kunnen riskeren zonder een ambush binnen te krijgen, maar als een speler grievously wounded is kan die enkel in een respite terugkeren, dus krijgen we meteen een nieuwe ambush op ons dak.
Het wordt heter onder de voeten naarmate we dieper de Silver Tower binnen dringen...
Volgende keer een andere beproeving...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten