Poort XXXI… Na lang beraad en heen en weer getrek tussen verschillende facties om nog eens te komen meedoen had ik besloten het er nog eens op te wagen als speler, meerbepaald Broes de Barbaar.
De verwachte reset was het niét (de quasi onkwetsbare "oude rotten" liepen nog steeds rond en verhaallijnen liepen verder, soms tot frustratie van nieuwere spelers die zo geregeld werden uitgesloten).
Was het leuk? Viel wel mee. Was het dan slecht? Zeker niet.
De negatieve punten waren te wijten aan een nieuw team dat enkele (zware) beginnersfouten maakte, maar die we gaarne door de vingers zien omdat het stuk voor stuk zo’n enthousiaste en toffe mensen zijn. Setting was leuk, vooral ’s nachts. Overdag was het iets moeilijker inleven (bos en zand dat moeras en water diende voor te stellen, persoonlijk nooit fan van geweest). Kostuums waren zalig (dan vooral de "moederplant" en de moerasmonsters waar letterlijk de stukken af vlogen als je erop klopte).
Ik haat de slaapaccommodaties van de Kievit. Teveel bedden, te dicht op mekaar, te smalle gangetjes. En vlooien. M’n armen zijn overbeten en van muggen is het niet. Bah.
Zaterdag zo rond 15u ging ongeveer de helft van de spelers naar het dodenrijk om iets op te lossen, de rest bleef achter om de lichamen te bewaken tegen wat er dan ook op af mocht komen… Niet al te veel bleek een VIJF uur later op enkele (stinkende) monsters en enkele skeletjes na. Eén van de ergste zaterdagmiddagdips ooit, al had de helft van de spelers wél iets omhanden en hier géén last van. Meh.
Van misérie is Broes dan tegen beter weten in beginnen nadenken (we hadden ons nochtans voorgenomen in rol te blijven en dat niét te doen ;-) en mee achter het plot te jagen. Wat vrij goed gelukt is, had zelfs bijna een privé figurant bij momenten (merci Niels). Of ik geholpen heb of het erger gemaakt laat ik in het midden (barbaar blijft barbaar).
In de late namiddag enkele leuke momenten beleefd met de elfen en met een massale knokpartij na het lurken van een waterpijp vol louche planten, tevens één van de beste momenten van de life.
De groep waar ik mee ging samenspelen heb ik amper gezien wegens andere problemen (dodelijke ziekte en van die dingen), gelukkig toch nog een spiritueel gesprek gevoerd met de sjamaan VLAK voor ik door moest waarna Broes besloot om het alsnog een kans te geven en de spirit within te zoeken.
Volgende keer terug mee (bij leven en welzijn).
Zaterdagavond omstreeks 10u doorgereden want voor zondag hadden we geen babysit…
Blij dat ik er om 23u inlag want om 7u lag onze kleine barbaar al te brullen.
Hij kruipt trouwens…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten