zondag 8 september 2019

Zombicide: Invader

Zaterdagavond naar Tielt-Winge om Zombicide: Invader te testen, oftewel... zombies in space! Al zijn het eerder geïnfecteerde aliens dan zombies, maar Xenocide bleek misschien een iets te foute naam voor het project. Eerste indrukken: bijzonder mooi product, prachtig artwork en leuke personages. Rare aliens in plaats van zombies. Maar hoe speelt het?

Eerst de Tutorial. Easy en rond de 30 minuten zei de manual, maar dankzij alle wilde Spoiler Abomination spawns zaten we eerder tegen het uur. Wel ideaal om de basisbeginselen te leren, en de skills van de uiteenlopende survivors. Zo wil je bijvoorbeeld nooit spelen zonder survivor die bots kan controleren vanop afstand. Dankzij concentrated fire abominations en tanks afgeknald en de missie gewonnen! De basis was overspoeld door dolgedraaide xeno's.

They're coming!

A wild Spoiler Abomination appears...

Vivian vs Spoiler Abominations: 3-0

Daarna de eerste échte missie van het handboek gespeeld, waar de opgesplitste survivors moeten samenkomen rond de sentry gun. Verder niets. We besloten dat er een foutje in het handboek moest staan en ook alle objectieven (experimentele wapens) gepakt dienen te worden, anders is deze wel héél gemakkelijk te behalen. Al stonden er aan het eind toch wel wat tanks op het bord.


Dan als laatste missie vd avond de tweede uit het basisboek, mét promo survivors voor de verandering. Het petekind van stoere beer Magnus redden in een ruimtepak alvorens de xeno's haar vinden en opvreten. Het eerste objectief dat we vonden bleek het ruimtepak te zijn, vanaf dan was het spurten naar de airlock waar het kind zat en een veilige weg naar de exit banen. Toch af en toe lichte stress met slecht geplaatste runners en een nimmer aflatende stroom tanks die ons omsingelden.


Dr Whutt en Morty McAllister... ook wel bekend van Back To The Future

Conclusie: een ge-upgrade versie van de eerdere Zombicide games met iets andere regels (af en toe de handleiding moeten raadplegen) die uiteindelijk een vlotter spel maken. In space. De moeilijkheidsgraad van de "zombies" ligt iets hoger dan de eerdere spellen, want vanaf het gele level gaat het aantal reeds gevoelig omhoog en moeten de survivors merkbaar een tandje bijsteken. En de Spoiler Abominations komen ook nogal vlotjes op het bord, al kunnen die mits concentrated fire gemakkelijker afgeschoten worden dan hun voorgangers in eerdere seizoenen.

De setting distantieerde soms, bij de moderne Zombicide had je steeds de bekende stad en moderne wereld als referentie. Black Plague en opvolgers speelden zich af in een middeleeuwse fantasy setting, iets verder van sommigen hun bed maar voor ons doorwinterde D&D'ers en LARPers eieren met spek. Deze voelt als een kruising tussen het gekende Zombicide, Xenoshyft en Warhammer 40K. Maar eens je erin komt ben je wel volledig mee. Plus de missies doorheen het handboek (en ook de uitbreidingen) zijn opeenvolgend te spelen en vertellen een soort (licht) sci-fi verhaal over een mijnkolonie die plots overspoeld wordt door dolgedraaide aliens en geëvacueerd dient te worden.

Speelt zéér vlot, snel opgesteld en ieder spel (dat wij getest hebben) duurde ongeveer een uurtje. Top!

Naar survivors toe zitten de beste wat mij betreft al grotendeels in de basis set. De exclusieve Kickstarter survivors voegen wel wat fluff toe en parodieën op bestaande sci-fi personages maar bieden spelgewijs weinig meerwaarde tegenover de iconics. En zo hoort het feitelijk ook.

Wat mij betreft komt deze (of één van de uitbreidingen) zéker nog een keer op tafel. Aanrader, maar met de basisdoos heb je in feite al genoeg!

Geen opmerkingen: